[13/16] Suriname in de schijnwerpers: Tragikomedie van deze week (15)
2025-05-09 01:52:00
2025-05-09 01:52:00
10205394f338e7fe6cabe79dea746cbf [Database]
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86294

Welkom in het Grote Theater der Republiek Suriname, waar elk parlementair verzoek, elke benoeming, elk plas water en elke verdwenen ambtenarensalaris deel uitmaakt van een meeslepende tragikomedie met meer verwarring dan de dienstregeling van het schoolvervoer. De afgelopen week stond weer in het teken van verontwaardiging, vertragingstactieken en de klassieke strijd tussen “democratie” en “mi no man gi antwoord”. Kortom: zet je chips en zuurgoed klaar, dit was de week in Suriname.
DNA op slot, verkiezingen in zicht
De oppositie - een bont ensemble van NDP, BEP, NPS en sinds kort ook PL (die nu officieel hun exit aankondigden, alsof ze niet al maanden met één been buiten de coalitie stonden) - riep luidkeels om een openbare vergadering over de prangende kwesties van het land. Maar in verkiezingstijd is urgentie vooral een kwestie van volume, niet van inhoud. De coalitie hield liever de deuren van de DNA potdicht, alsof het parlement een gesloten brievenbus is geworden: je mag er iets in stoppen, maar wat eruit komt weet niemand – en de sleutel is spoorloos.
In plaats van een pittig debat kregen de oppositiepartijen een weekje bedenktijd en het vriendelijke verzoek hun zorgen per brief te sturen. Ondertussen rolt de ene voor-de-armen-maatregel na de andere over straat, vaak met een cameraploeg in de buurt – want niets scoort beter dan een zak cement of SRD 1500 in een envelop vlak voor een stembusronde.
PL go na dede: Stoelen, zielen en exits
En toen kwam Pertjajah Luhur met een daverend afscheid van het toneel. De partij verklaarde met opgeheven hoofd de regering vaarwel, maar het is geen geheim dat ze eerder al buiten de coalitie stonden dan erin. Minister Ramsaran legde zijn portefeuille neer en Paul Somohardjo gaf zijn rol als staatsadviseur terug – volgens eigen zeggen om hun ziel te redden van vriendjespolitiek en selectieve rechtsstatelijkheid.
PL had er genoeg van: als hun ministers onder vuur lagen, dan kwam de CLAD in vliegende vaart en werd het OM ingeschakeld. Maar bij 'de inner circle' bleef het oorverdovend stil, ook al draaide het om projecten van honderden miljoenen. Hun boodschap was duidelijk: wie recht wil doen aan het volk, moet eerst recht doen aan zichzelf – ook als dat betekent dat je je stoel vrijwillig opgeeft. Of nou ja... vrijwillig-ish.
Overheidsuitverkoop: Alles moet weg!
De oppositie gilde het uit: de regering zou staatsbezit aan het uitventen zijn alsof het gaat om overgebleven trapoen op de zondagse markt. En dat net vóór de verkiezingen! Ze riepen schande, spraken van uitverkoop aan vrienden en familie, en eisten transparantie met meer vuur dan een verkoper op de Centrale Markt. Maar ach, de ironie druipt ervan af: velen van deze schreeuwers stonden ooit zelf met hamer en spijker het 'te koop'-bordje op het erf van de staat te timmeren.
En zoals het in Suriname gaat met overheidsgoederen: zolang het in een stoffige overheidskast ligt, wil niemand het hebben, grondrovers uitgezonderd. Maar zet het eenmaal in de etalage, en ineens staan ze allemaal in de rij, alsof er een Black Friday bij OW is aangekondigd.
Esther Stichting: een eindeloos toneelstuk
Zeven weken na de eerste noodkreten is er nauwelijks verbetering bij de Esther Stichting. Bewoners baden in hun eigen ontlasting, personeel is nergens te bekennen. Minister Pané van Sociale Zaken lijkt haar telefoon permanent op vliegtuigmodus te hebben gezet. Gelukkig kwam Openbare Werken met een kolkenzuiger, zodat tenminste de modder – letterlijk én figuurlijk – even kon worden weggezogen.
PCS: Oud zeer en jonge beloftes
PCS-medewerkers wachten op hun geld alsof ze een verjaardagskaart verwachten van een tante die al jaren in Nederland woont, maar altijd zegt: "Mi o suku fu sen wan envelop gi yu”. Minister Ramadhin herhaalt zijn belofte tot verbetering met de toewijding van een vastgelopen CD-speler uit de jaren '90: "We werken eraan." Hetzelfde refrein, sinds 2021. Als je goed luistert, hoor je het ministerie fluisteren: "We vragen begrip van het personeel" – ingesproken op cassette en afgespeeld door een ambtenaar met een Walkman. Je zou zweren dat de begroting wordt beheerd door een papegaai met geheugenverlies.
Slotgedachte
Deze week was een cocktail van protestbrieven, kolkend ongenoegen, lekke riolen, en verkiezingsgebaren met een vleugje hypocrisie. En oh ja, de benoemingsdeal van het jaar 2025 – die verveelt inmiddels al zo hard dat we hem niet eens meer hebben opgenomen in dit stuk. Suriname in de schijnwerpers, ja zeker – maar het is het soort spotlicht dat je liever niet aanzet als je schoon schip wil maken. Misschien is het tijd voor een grondige schoonmaak. Met of zonder kolkenzuiger.
Khalid Saboerali
Let op: Dit artikel is satirisch bedoeld. De inhoud weerspiegelt uitsluitend de persoonlijke opvattingen en humor van de auteur en is niet noodzakelijkerwijs representatief voor de standpunten van de organisatie(s) waarmee de auteur is verbonden.
[14/16] Man zwaargewond na steekpartij door ex-vriendin in Lelydorp
2025-05-08 23:49:00
2025-05-08 23:49:00
398b522dbc3e33562551aceb449f9c80 [Database]
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86297

Een man is donderdag zwaargewond geraakt nadat hij meerdere malen werd neergestoken door zijn ex-vriendin aan de Sastrodisoemoweg, ter hoogte van Lely Hills in Lelydorp.
De politie kreeg een melding van een steekpartij aan de Sastrodisoemoweg, ter hoogte van Lely Hills in Lelydorp. Enkele minuten later meldde het slachtoffer zich zwaargewond op het politiebureau. De man, gekleed in een lange jeansbroek en met ontbloot bovenlichaam, was zichtbaar gewond. Zijn borst was besmeurd met bloed en hij had moeite met praten.
Agenten merkten een gierend geluid op bij zijn ademhaling, wat wees op mogelijk ernstig borstletsel. Ondanks zijn verwondingen kon de man nog kort worden ondervraagd. Hij verklaarde dat hij meerdere keren met een mes was gestoken door zijn ex-vriendin.
De politie schakelde direct een ambulance in. Het slachtoffer is met spoed overgebracht naar de Spoedeisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. De politie is bezig met de opsporing van de ex-vriendin.
[15/16] Pokigron vraagt hulp voor urgente zaken
2025-05-08 23:40:00
2025-05-08 23:40:00
ad56b604a413918f56a110c0aec1e6c5 [Database]
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86273

Het dorpsbestuur van Pokigron heeft bij president Chan Santokhi aandacht gevraagd voor dringende problemen die de gemeenschap al langere tijd treffen. Tijdens een overleg op het Kabinet van de President kwamen onder andere het gebrek aan schoon drinkwater, de slechte staat van de dorpsweg en verwaarloosde schoolgebouwen aan de orde. De president moedigde de delegatie aan om zo spoedig mogelijk een
begroting in te dienen, zodat de nodige ondersteuning kan worden
gerealiseerd.
In Pokigron en omgeving, in het district Sipaliwini, kampen dorpsbewoners dagelijks met uiteenlopende uitdagingen.
Basja Freddie Sampie gaf een gedetailleerd overzicht van de huidige situatie in Pokigron. Een van de meest nijpende kwesties is het chronisch gebrek aan veilig en gezond drinkwater. Ondanks de aanwezigheid van het Streekziekenhuis, scholen en een internaat, zijn bewoners momenteel afhankelijk van de aankoop van water of het opvangen van regenwater. Vooral in de droge tijd levert dit grote problemen op.
Daarnaast wees Sampie op het gebrek aan middelen voor onderhoud, hoewel er wel mankracht beschikbaar is. De schoollokalen verkeren in bouwvallige staat en zijn dringend aan renovatie toe. Ook de slechte staat van de dorpsweg, die vooral voor kinderen een risico vormt, werd benadrukt. “Er zijn nog veel meer knelpunten, maar we hebben prioriteiten gesteld,” zei Sampie. “Het is niet realistisch om alles tegelijk te willen oplossen.”
President Santokhi toonde begrip voor de situatie en stelde voor om snel een begroting op te stellen van de meest urgente benodigdheden. Hij verwees naar het bestaande renovatie- en onderhoudsplan van de regering voor scholen en gaf aan bereid te zijn te investeren in materialen. Daarnaast gaf hij de instructie om Pokigron op de prioriteitenlijst te plaatsen voor de voorziening van schoon drinkwater, zodat op korte termijn een oplossing kan worden gevonden.
[16/16] Onderwijs op de rand van ondergang
2025-05-08 22:27:00
2025-05-08 22:27:00
2110c9a40dc40c25af4526e61c7b24dc [Database]
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86269

In het hart van Suriname, waar dromen samenkomen met de realiteit van overvolle klaslokalen en verouderde leerboeken, vecht een generatie jongeren om hun toekomst veilig te stellen.
Het Surinaamse onderwijssysteem, ooit een belofte van vooruitgang en gelijke kansen, is vandaag een spiegel van verwaarlozing, beleidsfalen en gemiste kansen. Nu, meer dan ooit, vraagt het onderwijs om nationale aandacht – en om moedige keuzes.
De onzichtbare crisis
In de afgelopen decennia is het onderwijsbeleid gekenmerkt door stagnatie en ad-hocmaatregelen. Tussen 2000 en 2010 werden slechts zo’n 25 scholen gebouwd, vooral in stedelijke gebieden, terwijl het binnenland – waar de nood het hoogst is – structureel werd genegeerd. De gevolgen zijn schrijnend: kinderen in afgelegen dorpen moeten soms uren reizen om een middelbare school te bereiken, of blijven simpelweg thuis omdat er geen onderwijsvoorziening is.
De situatie verslechterde tijdens de Covid-19-pandemie, toen het gebrek aan digitale infrastructuur pijnlijk zichtbaar werd. Meer dan 60.000 leerlingen liepen aantoonbare leerachterstand op door het uitblijven van online lessen en onvoldoende toegang tot internet en devices. De overheid had geen antwoord; duizenden scholieren, vooral uit kwetsbare gezinnen, verloren hun aansluiting met het onderwijs.
Beleidsarmoede en overvolle klassen
De recente invoering van de "nieuwe leerstructuur" (BO–VO-systeem) in 2021, bedoeld als modernisering, werd voortijdig en zonder voldoende voorbereiding doorgevoerd. Leerkrachten en ouders werden nauwelijks betrokken, monitoring en evaluatie ontbraken. Het resultaat: chaos, onduidelijkheid en massale kritiek vanuit het onderwijsveld. In plaats van verbetering ontstond verwarring, demotivatie en een dalende onderwijskwaliteit.
Tegelijkertijd zijn de fysieke omstandigheden ronduit zorgwekkend. Honderden klassen zijn overvol, soms met meer dan 45 leerlingen per lokaal. Tussen 2020 en 2023 werden slechts twee nieuwe scholen opgeleverd, ondanks een groeiende bevolking. Schoolboeken zijn vaak te laat of in onvoldoende aantallen beschikbaar, en structurele investeringen in ICT blijven uit.
Een lichtpuntje – en zijn schaduw
Tussen 2010 en 2020, onder de NDP-regering, werden er wel degelijk stappen gezet: meer dan 40 nieuwe scholen, uitbreiding van onderwijs in het binnenland, loonsverhogingen voor leerkrachten en het jaarlijkse schoolpakkettenprogramma voor kansarme leerlingen. Deze investeringen toonden aan dat verandering mogelijk is wanneer onderwijs prioriteit krijgt.
Maar deze vooruitgang is fragiel gebleken. Na 2020 viel het beleid weer terug in oude patronen van bezuinigingen en stilstand. Leerkrachten staken opnieuw vanwege achterblijvende salarissen, motivatie daalde, en het binnenland raakte opnieuw uit beeld. De hoop die was opgebouwd, dreigt nu te vervagen.
De prijs van onverschilligheid
De structurele problemen in het Surinaamse onderwijs zijn niet slechts cijfers op papier – ze zijn de gebroken beloftes aan een generatie die recht heeft op kansen. Elk kind dat de school voortijdig verlaat, elke leraar die het vak opgeeft uit frustratie, is een verlies voor de samenleving als geheel.
Het onderwijs heeft geen behoefte aan nog meer rapporten of tijdelijke lapmiddelen. Het vraagt om visie, daadkracht en investeringen, in: nieuwe scholen, betere salarissen, moderne leermiddelen, en vooral in het herstellen van vertrouwen tussen overheid, leerkrachten en ouders. Zonder deze inzet dreigt het onderwijs de motor van ongelijkheid te worden, in plaats van de hefboom voor vooruitgang.
Een oproep tot actie
De toekomst van Suriname wordt vandaag geschreven in de klaslokalen van Paramaribo, Galibi, Apoera en Brownsweg. Het is tijd om het onderwijs weer centraal te stellen in het nationale beleid – niet als kostenpost, maar als investering in menselijk kapitaal en sociale rechtvaardigheid.
Laat deze generatie niet de prijs betalen voor politieke onverschilligheid. Geef het onderwijs de aandacht, middelen en visie die het verdient. Want alleen dan kan Suriname bouwen aan een toekomst waarin elk kind, ongeacht afkomst of woonplaats, zijn of haar potentieel volledig kan ontplooien.
Linda Mijnals